شیرین عبادی: کمپین با نورافکن وارد خانه ها شده است

به دعوت کمیته روابط عمومی کمپین یک میلیون امضا در تهران، پنج شنبه 26 بهمن ماه، نشستی با حضور شیرین عبادی برنده نوبل صلح و جمعی از فعالان جنبش زنان برگزار شد. در این نشست خدیجه مقدم، ناهید توسلی، سیمین مرعشی، فاطمه فرهنگ خواه، نیره توکلی، فخرالسادات محتشمی پور، پروین بختیار نژاد، گوهر شمیرانی، نیلوفرمهدیان، فریده ماشینی، انسیه مستشاری، روشنک سیاسی، وجیهه مقدم و ناهید جعفری حضور داشتند.

نشست با توضیحات خدیجه مقدم از اعضای کمپین آغاز شد. او در سخنان خود بر انگیزه و ضرورت برقراری ارتباط با سایر گروه ها تاکید کرد و ضمن آنکه اشتراک نظر زنان را با هر مقام و مسئولیت و جایگاهی در اعتراض به قوانین تبعیض آمیز با اهمیت دانست، هدف از برگزاری چنین جلساتی را جلب مشارکت زنان فعال درحوزه های اجتماعی و خواهان تغییر قوانین تبعیض آمیزبرشمرد.

شیرین عبادی حقوقدان و برنده ی جایزه ی صلح نوبل، سخنان خود را اینگونه آغاز کرد:«کمپین جنبشی همگانی است و جایش در قلب زنان و مردان ایرانی است». وی در ادامه گفت: «این جنبش، رهبری، اداره مرکزی و شعبه ندارد. و این از ویژگی های با ارزش جنبش فمینیستی در ایران است. تا به حال هیچ جنبشی را بدین صورت عمیق و گسترده ندیده ام.» عبادی با تاکید براینکه ایران وضعیتی استثنایی دارد، افزود:« در کمتر کشوری در منطقه، این تعداد زنان تحصیل کرده در شئون مختلف وجود دارد. در کویت یک زن نماینده مجلس شد ولی به مجلس راهش ندادند. در ایران هیچکس نتوانسته زنان را نادیده بگیرد و بر روی آنان خط بطلان بکشد. ما زنان ایران در راهی قدم گذاشته ایم که حذف هر کدام از ما هیچ تأثیری در روند این حرکت گسترده نخواهد داشت.»

عبادی با تاکید بر اینکه موضوع کمپین طرح خواست حداقلی زنان ایران است گفت:« ما با استفاده از خرد جمعی تصمیم گرفتیم که از خواسته های حداقلی مان شروع کنیم. بحث های تئوریک را به عمل تبدیل کرده و از قوانین نابرابر شروع کردیم. خوشبختانه سلیقه شخصی ملاک عمل قرار نگرفته و اختلاف دیدگاه ها و مشکلات فردی ربطی به کمپین ندارد، به همین دلیل نیز دنیا به آن جواب مثبت داده و صدای کمپین فراتر از مرزهای ایران رفته است. چنانچه در جلسه ی برندگان صلح نوبل که در آفریقای جنوبی برگزار شده بود از من راجع به کمپین در ایران سؤال کردند و همینطور خواستند که در جلسه ای که در ایرلند قرار است برگزار شود، کمپین مطرح شود. نیویورک تایمز راجع به کمپین نوشته، فیلسوفان فمینیست فرانسوی، دالایی لاما و خیلی از افرادی که صدای کمپین را شنیده اند، آن را امضاء کرده و یا حمایت خود را اعلام کرده اند.»

عبادی با اشاره به روش کار در کمپین گفت:« روش آگاهی بخشی چهره به چهره روش بسیار تأثیرگذاری است ولی در کنار آن سرعت عمل هم مهم است. کمپین در دانشگاه ها، ورزشگاه ها و .... نیروهای بیشتری را می طلبد.»

در این نشست، نیره توکلی مدیر عامل انجمن هم آوا و عضو هم اندیشی زنان گفت:« دوره جدیدی در جنبش زنان آغاز شده و اتحاد جدیدی رخ داده است. یکی از ویژگی های کمپین این است که موضوع اش مسئله همه زنان است به راحتی می توان با زنان ارتباط برقرار کرد. هر چند هر حرکتی که زنان انجام می دهند با مارک "غربی" روبرو می شود ولی کمپین ضدیتی با اسلام ندارد و حرکتی فرهنگی است که بخوبی پیش می رود. فقط باید اطمینان بخش باشد. ولی سؤال این است که آیا علنی تر کردن کمپین بهتر است یا نه؟
فخرالسادات محتشمی پور عضو مدیرعامل انجمن زنان پژوهشگر تاریخ و عضو کمیسیون زنان جبهه مشارکت نیز گفت:« این همه توهین و تحقیر به ما زنان می شود. باید بیشتر راجع به کمپین نوشت و ابهام زدایی کرد. می توان هنرمندان، ورزشکاران، خواننده ها و .... را هم در جریان کمپین گذاشت. می توان نمایشگاه های عکس، پوستر و ... گذاشت. در ضمن باید در هر روزنامه ای یک رابط داشته باشیم که درباره کمپین بنویسد.»

پروین بختیارنژاد نویسنده و فعال امور زنان گفت: «در کشور ما همیشه پل ارتباطی جامعه با لایه های روشنفکر دانشجوها بوده اند. اعضای کمپین باید از وجود دانشجوها بیشتر بهره ببرد. برای بردن قوانین نابرابر به درون جامعه باید از مسائل ملموس شروع کنیم. مثلا اعتراض به سریال های ضد زن تلویزیون که در انجمن صنفی و به همت گروه های زنان برگزار شد، بسیار تأثیرگذار بود.»
فاطمه فرهنگ خواه عضو هم اندیشی زنان گفت: «می توانیم با طرح تغییرهمین قوانین تبعیض آمیز در مراکش و بعضی کشورهای مسلمان استفاده کنیم. در ضمن با نماینده های زن در مجلس شورای اسلامی برای حمایت و امضاء بیانیه کمپین یک میلیون امضاء هم وارد مذاکره شویم.»

فریده ماشینی عضو کمیسیون زنان حزب مشارکت عنوان کرد که بحث کمپین در کمیسیون مطرح شده و کسی مخالف آن نبوده است ولی پلاتفرم حرکت، اجتماعی است نباید سیاسی شود. عده ای معتقدند که با توجه به خواستگاه حزب و مسلمان بودن اکثریت مردم، نکاتی به مطالب دفترچه های حقوقی کمپین اضافه شود که حمایت بیشتر مردم مسلمان را داشته باشد. وی همچنین ضمن تاکید براینکه باید از ظرفیت های مختلف برای پیشبرد اهداف کمپین استفاده کرد، پیشنهاد داد که زنان فعال در 8 مارس امسال طی جلسه ای قوانین تبعیض آمیز را با احزاب دیگر به بحث و گفتگو بگذارند. وی ضمن با اهمیت شمردن روش "چهره به چهره" گفت که باید از تمام پتانسیل ها همچون رایزنی و..استفاده کرد. او گفت :« باید به سراغ افراد و جلب حمایت کسانی برویم که تا به حال، کمپین به سراغشان نرفته است».

ناهید توسلی مدیر مسئول مجله نافه و فعال امور زنان، آگاهی دهی فرهنگی را لازمه پیروزی کمپین دانسته و گفت:«: من کمپین را امضاء کردم و به نظرم بهترین اتفاقی است که در ایران در حال وقوع است. در طول هزاره ها، حقوق ما زنان ضایع شده است، در عین حال جامعه ما جامعه ای دینی است و قوانین، به خصوص قوانین مدنی بر این اساس نوشته شده است. بنابراین باید سعی کنیم حساسیت زایی کنیم .»

انسیه مشتشاری دیگر فعال زنان مطرح کردن کمپین به شیوه های هنری و ادبی را پیشنهاد داد. در عین حال روش چهره به چهره را بسیار خوب و مناسب خواند.

روشنک سیاسی از اعضای حزب کارگزاران پیشنهاد داد که باید نخست به سراغ افراد سرشناس رفت و از آنجا که تعدادمان کم است فعلا از طریق روزنامه ها و رسانه ها کمپین را معرفی کنیم تا وقتی که تعدادمان بیشتر شد (مثلا 200 – 300 نفر) بتوانیم از روش های دیگر استفاده کنیم.

ناهید جعفری عضو مرکز فرهنگی زنان در مورد تعداد اعضای کمپین گفت: «در حال حاضر اعضای کمپین بجز حامیان و کسانی که فقط امضاء کرده اند، بیش از 300 نفر است. کمپین نه تنها در تهران که در بسیاری شهرستانها هم فعالانی دارد که به طور جدی آموزش چهره به چهره می دهند و امضاء جمع آوری می کنند.» وی ادامه داد: درست است که روش چهره به چهره است ولی آگاهی دادن به تنهایی کافی نیست و برای فاز بعدی حرکت، جمع آوری امضاء ضرورت دارد. همه افراد، گروهها، احزاب با هر دیدگاه و جایگاهی می توانند در پیشبرد اهداف کمپین فعالیت کنند به این دلیل که قوانین فقط برای یک قشر خاصی از جامعه نیست بلکه برای تمام زنان از شهری و روستایی است. در واقع سرعت عمل داشتن برای جمع آوری امضاء در کنار آگاهی بخشی کار عمده ی فعالین کمپین است.

سوسن طهماسبی عضو روابط عمومی کمپین گفت: «در طول 5 ماهی که کمپین شروع به کار کرده ، دیدگاهها نزدیکتر شده، دامنه این حرکت گسترده تر شده و نیروهای جوان خیلی خوب کار کرده اند. هر کسی با هر شیوه ای و با توجه به توانایی هایش می تواند در پیشبرد اهداف کمپین کار کند. کمپین یک حرکت توده ای و غیرمتمرکز است.»

سیمین مرعشی عضو مرکز فرهنگی زنان و یکی از اعضای کمپین، از روش چهره به چهره به عنوان یکی از بهترین روش های آگاهی بخشی نام برد و گفت:« در بعضی از مناطق تهران زنانی زندگی می کنند که سواد خواندن و نوشتن ندارند ولی تأثیرات این قوانین نابرابر در زندگی آنها هم همانی است که برای اقشار مرفه و متوسط و...هست».

خدیجه مقدم توجه شرکت کنندگان را به اینکه حرکت جمعی است، مطالبات روشن است و کمپین متولی ندارد، جلب کرد و گفت:« کمپین به گروه یا فردی تعلق ندارد، کمپین مال همه است و معرفی آن از زبان کسانی که سابقه مبارزات مدنی دارند دلگرمی بیشتری ایجاد می کند» وی سپس درباره خواسته های حداقلی و حداکثری زنان از خانم عبادی سؤال کرد.

خانم عبادی درپاسخ گفت:« آرمان باید بالا باشد. ما رؤیاوار می اندیشیم ولی واقعی عمل می کنیم. زنان ما خواهان حقوق برابر هستند، به قوانین تبعیض آمیز اعتراض دارند، هیچ ایرادی ندارد که مثلا 10 گروه روی یک مسئله کار کنند. ایجاد وفاق بیشتر اتحاد گروهها، انجمن ها و افراد را می طلبد. تساوی طلبی مانند دوی امدادی است و در آن تیم برنده می شود و بحث فردی جایی ندارد. حرکت های زنان همیشه از طرف "آقایان" به بهانه های مختلف مثل "مملکت در موقعیت حساسی است"، "دشمن سوءاستفاده می کند" و " .... محکوم به خاموشی شده است. حال آنکه کمپین نه تنها با چراغ خاموش و بی سروصدا حرکت نکرده بلکه با نورافکن و سریع وارد هر خانه ای شده است.» عبادی افزود:« روند پیشرفت خوب بوده ولی باید سرعت عمل بیشتر شود. در واقع کمپین خواسته ی حداقلی است که زنان برای مطرح کردن در جامعه و آموزش چهره به چهره بر سر آن به توافق رسیده اند.»